Jullie ook sterkte vandaag. Vreemde dagen. Het is ook letterlijk de week van de dood, niet alleen bij de fretten. Mijn collega's schoonvader kwam slecht te liggen en is 2 dagen later overleden. Hij komt vandaag na de uitvaart gisteren weer op werk, maar het is raar zonder hem op werk. En vrijdag werd Arnold gebeld door een klant dat hun directeur was overleden; hij heeft het hele weekend aan een memoriam gewerkt voor op hun site. Vreeeemde week

. Hopelijk blijft het vanaf vandaag rustig.
Na een paar dagen wennen aan de nieuwe gevoelens en gedachtes merk ik dat ik nu echt een moertje mis. Het voelt niet lekker zo weinig ineens. Ik wist niet helemaal zeker of mijn pad me zou brengen bij een paar jaar geen fretten hebben of naar de opvang gaan om SDF te helpen bijv. Had verwacht dat dat zou gebeuren als er nog maar 1 fret over zou zijn mogelijk. Maar ik krijg het nu al spaansbenauwd merk ik.
Terwijl ik op de camping zat had ik een moertje zien staan waar mijn oog op viel en waarbij ik riep "als ze niemand kan vinden is ze welkom!", waarbij ik dan daarna denk 'ik ben gek... ik heb er nog 5'. Nu dat er 3 waren, gingen mijn gedachten toch terug naar haar... Maar waar stond dat bericht nu? Marianne en Pam hadden destijds gereageerd dus ik vroeg hen om hulp. Pam had het snel gevonden gelukkig! Er stond bij dat ze al een baasje had. Voor de zekerheid heb ik het asiel gemaild of dit ook echt zo was, maar inderdaad. Zij heeft dus een huisje gevonden.
En dus heb ik Marianne en Pam gevraagd of zij nog een moertje wisten die ergens hulp nodig had en mogelijk bij me zou passen. Die was er; een heel klein wildkleur meisje die al gered is, maar door een dame is gered die eigenlijk niet de juiste huisvesting, voeding en medische zorg kan bieden momenteel. Het was dan ook maar tijdelijk bedoeld, maar ze had een funding actie opgezet om uberhaupt de castratie/implantaat te kunnen regelen voor haar. Ze moest nog een paar tientjes, dus ik heb aangegeven de rest bij te leggen zodat ze de afspraak kon gaan maken. Aankomende vrijdag ga ik een kijkje nemen en als er een klik is, mag ze met me mee. Zo niet heb ik in elk geval een financiële bijdrage kunnen leveren. Wonder boven wonder had Hanneke woensdag al plek, dus dan wordt ze (mits goed genoeg) geholpen en weten we gelijk meer over haar gezondheid. Ik ben niet in de veronderstelling dat ze gezond is, of erg lief. Het schijnt een bijtertje te zijn. Maar ik denk dat mijn leven zich de komende jaren gaat richten op reddingsacties, totdat we weer een toekomst kunnen opbouwen met de fretten. Juist voor fretjes die een speciaal plekje nodig hebben en niet zo snel elders geplaatst kunnen worden. Voor nu staat het huis open voor 1 moertje erbij en voel ik maar gewoon per dag aan waar ik behoefte aan heb. Ik had niet verwacht dat dit gevoel al zo snel zou komen. De klein beagle Mia geeft toch nog geen afleiding genoeg geloof ik :twisted: .