Helaas wel. En toch was ze één van de beste brokkenetertjes in haar nestje. Ze heeft er ook weer gemakkelijk aan toegegeven inmiddels gelukkig

.
Heel kort op een rijtje voor opvangertje Sarabi:
Vnl. "totaal over de zeik" zoals Hanneke het noemt. Gewoon echt extreem gestresst. Zo was ze al bij binnenkomst op vorige opvangadres en er waren al vraagtekens over waarom dat niet beter werd, maar ze komt ook uit zo'n idiote situatie en heeft zoveel meegemaakt in korte termijn... Bij deze ga ik het dus proberen met haar en ik heb er vertrouwen in. Symptomen: helemaal strak trekken met achterpootjes en de rest van haar lijf bij oppakken, vastbijten in de pincet, moeilijk in het nekvel te pakken natuurlijk en op medisch vlak een onregelmatig hartritme en behoorlijk vergrote bijnier.
Rust en liefde zijn de behandeling, met een implantaat. Ze had eigenlijk gecastreerd moeten worden t.z.t., maar een implantaat houdt de bijnier rustig. Gelijk erin laten stoppen dus maar.
Verder was de urine groen en er zat bloed in. De rest v/d test mislukte (veelte weinig) maar was ook niet meer zo van belang, dus niet tot in den treure geprobeerd. Uit het bloed kwamen namelijk wel wat ontstekingscellen. Albumine was uitstekend, dat dan weer wel.
Toch maar even een synulox met omeprazole kuur dus om dat tegen te gaan. Haar leeftijd is inderdaad op zo'n 3 bevestigd. Dat lijkt te kloppen.
Goed vooruitzicht dus. Ik wacht rustig tot ze haar muur laat zakken en ben blij dat ik intussen denk te weten hoe dit zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen. Ik had me toen ik net begon echt geen raad met een geval als Sarabi geweten. En als moet, blijft ze mooi tot het voorjaar (of langer). Kan me niets schelen. Lekker eerst helemaal herstellen nu. Over een maand weer op controle.