Even een paar drukke dagen voor de boeg. Gisteren redelijk halsoverkop overlegd dat Sarabi naar Stichting de Fret gaat. Het is een lang verhaal, wat erop neerkomt samengevat, dat het nog maanden (gok 6?) zal duren om echt even goed te kijken wat haar gedragingen zijn en hoe en waar ze precies plaatsbaar is. Vooral met welke voorwaarden en informatie daaraan gekoppeld. Aangezien ze bij mij in de voorjaarsdrukte terecht gaat komen is dat niet heel ideaal, buiten dat we dus nog even weg gaan tussen kerst en oud en nieuw (en dan komen er 2 verschillende verzorgers langs waar ik tegenaan hikte van... welke instructie moet ik nu precies geven), plus dat ze niet van mij is maar van de vereniging die intussen als ze zo dadelijk bij Stichting de Fret zit € 900 in haar herstel heeft zitten. Ze kost nu niet veel meer en is behoorlijk gezond, maar heeft dat absoluut wel even gedaan. Kortom voor die tijdsperiode en financiën is het handiger om haar toch naar een goede opvang te brengen die de tijd voor haar neemt, en Marianne was zo vriendelijk dit aan te durven. Echt hartstikke fijn. Ik breng haar er morgen naartoe. Ik moet alleen wel emotioneel afstand van haar nemen en ben me dus flink aan het voorbereiden vandaag.
Nog een laatste fotootje van haar tijdens verschonen en de omeprazole korrels vanochtend. Die was vooral bedoeld ter info voor Marianne met wat uitleg erbij. Wordt nog een kluifje morgen en de dagen erna

.
De pensionners vertrekken inderdaad ook nog vlak voor we gaan. Het is gelukt. Ik breng ze zaterdag weer terug met alle spulletjes, nog 2 hangmatjes die ze van me mag hebben want die zag ik er bij haar niet tussen. Ik heb haar al afbeeldingen gestuurd met hoe de kooi perfect voor ze zou zijn zodat ze ziet wat ik bedoel, een link naar de juiste poepbak voor Milan, want de mijne die ze erbij krijgt is niet ideaal, en ik zal nog even een goede uitleg voor het middenoor geven + schoonmaakgemak. En dan hoop ik dat Milan en Do wat blijer verder kunnen weer

.
Dan blijf ik lekker over met alleen mijn eigen 6-tal na een erg druk opvangjaar. Ook wel lekker, al doet Sarabi me wel pijn natuurlijk! Ik was de uitdaging graag zelf aangegaan, maar gelukkig ziet Marianne dat net zo zitten als ik.
En nog een foto van Koda gemaakt v/d week. Hij is zo prachtig nu. Ik kan er gewoon niet over uit

Erg is dat hoe trots je op je fretten kunt zijn door die mooie vachtjes, oogjes, lekkere huidjes, hmmmmm. (nuts

)
En dan ga ik vandaag beginnen met de verzorguitleg voor deze ronde. Ik zet alle 5 behalve Koda even op brok + 1 muis per dag. Dat maakt het voor de verzorging gemakkelijker. Het 5-tal eet het uitstekend. De enige lastige sjaak is Koda nog steeds, voor hem moet ik het 2x daags weken en dan nog gooit hij het soms om uit frustratie (bah, vies!). Dus hij heeft even geluk en mag aan de prooi blijven.