Lana
Lana is onze prinses en wordt dit jaar alweer 7 jaar. Zij kwam op 1-jarige leeftijd in de opvang terecht en bleek niet herplaatspaar door haar bijtgedrag. Ze werd een adoptiefret en mocht gewoon in de opvang blijven.
Maar telkens wanneer wij op bezoek waren in de opvang zocht ik haar altijd op en kon ik alles met haar doen. We hadden duidelijk en klik met elkaar, ik vond haar superleuk en dat was gelukkig wederzijds. Ik werd steeds verliefder op deze mooie dame en uiteindelijk besloten we het gewoon te proberen met haar.
Omdat herplaatsing al vele malen uitgedraaid was op een fiasco, werd Lana thuis gebracht en onder streng toeziend oog mocht zij hier rondlopen. Lana kwam, zag en overwon en liep heerlijk ontspannen rond te huppelen.
Inmiddels genieten wij alweer bijna drie jaar van deze dame en is zij nog steeds mijn mooie lieve prinses.
Lana
Nina
Nina was een kerstfretje in de kerstfrettenactie van 2011. Zij zat in de opvang en was daar op 5 jarige leeftijd doodziek binnen gebracht.
Ik was op slag verliefd op haar en had haar foto standaard op mij iPad staan. Toen Kick begin januari vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben, liet ik hem gelijk die foto zien en zei: HAAR!
Eigenlijk zouden we het bij drie fretten houden maar ook Kick kon niet om dit lieve schepseltje heen en de afspraak met de opvang was gemaakt.
In januari afgelopen jaar mocht Nina haar “oude dag” verder hier slijten en we zijn gek op haar! Ze is super onhandig in haar doen en laten en dat maakt haar vreselijk aandoenlijk. Haar eerste bij naampje was snel gevonden toen Kick bij een van haar onhandige capriolen gelijk zei:” je kan echt niet voetballen he Pietertje?” Maar buiten Pietertje heeft zij, omdat ze zo ieniemienie is, koosnaampjes als kleine smurf, gekke druif, kleine wurm, spitsmuis, kleine prul, poppedop en mupke. Maar haar maakt het allemaal niets uit, ze luistert naar alles.
Nina heeft wel een chronisch maagprobleem maar ondanks dat wordt zij dit jaar toch al 6 jaar oud.
Nina
Donna en Max
Na de dood van Cat, een lief klein albinomeiske, wilde ik heel graag weer een wit dametje hebben.
In de opvang zat Donna, zij was 2 jaar, was hoogzwanger en sterk verwaarloost binnen gebracht en beviel al snel van een nestje dode pups.
Donna bleek een bijtterige dame maar dat vonden wij niet zo gek na wat zij allemaal had moeten meemaken.
Maar ook later bleek Donna beslist geen knuffelfret, zij doet haar eigen ding maar oppakken of toch even knuffen wordt gelijk afgestraft. Gelukkig bijt ze niet meer tot bloedens toe maar met haar tandjes laat ze je duidelijk weten wat ze niet tolereert. Maar dat maakt haar toch ook wel weer heel speciaal en wij respecteren haar zoals ze is. Donna wordt dit jaar alweer 6 jaar.
Nog geen maand later liepen wij totaal onverwachts en al helemaal ongepland tegen een pupje op van 3 maanden. Omdat wij in één oogopslag compleet verliefd raakten op dit puppenventje en we ook sterk het vermoeden hadden dat dit knulletje wel eens een verrijking kon zijn voor de pas bevallen Donna besloten we hem mee te nemen naar huis.
Dit klikte gelijk en moeder Donna corrigeerde met gemak de veel grotere pup wanneer dat nodig was.
Nu nog steeds zijn die twee dikke maatjes. Ze halen echt streken uit met z’n tweetjes en we noemen ze al vaak Huigel en Smuigel, zeker wanneer ze weer eens samen de tuin verbouwen of stereo-piesen en poepen netjes naast elkaar en uiteraard naast de bak in een hoek van de keuken.
Max is wel heel gericht ook op mensen en ik heb werkelijk waar nog nooit zo’n allemansvriend en knuffelbeer mee gemaakt. Max en ik zijn ook maatjes voor het leven, waar ik ben is hij en andersom.
Ik kan wel zeggen dat ik een erg hechte band heb met dit mannetje en ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Max wordt dit jaar 4 jaar.
Huigel en Smuigel in de frettentuin
alweer een collectie sandies, witvoeten en bino's! Leuk om ze onder elkaar te zien, wist niet meer precies welke fretten jullie hadden.
Maar ik val inderdaad niet in eerste instantie op donkere fretten, terwijl ik wel alle sandy's en witkoppen aantrekkelijk vind. En ik weet ook niet goed waarom. Bij sandy's heb ik wel heel sterk het idee dat die bepaalde karaktertrekken vertonen waar ik gewoon weg van ben. Maar dat is misschien ook wel altijd toeval geweest. 
. Wel grappig. Het heeft ook te maken met uitstraling en voor mij stralen de donderkopjes juist wat meer uit. Maar ja, ik val ook niet op blonde mannen 
