



Natas heeft toen samen met Ilse van de Laak de allergrootste teken verwijderd en daarna de plaatsen waar de kleinere teken zaten (behalve bij de ogen en mond) met Frontline nat gemaakt. Dit moest even inwerken en daarna werden de dode teken en de modder uit haar vachtje weg gewassen. Toen haar vachtje droog was kreeg zij voor de kleinere teken een pipetje Frontine op haar huid leeg gedrukt en in de dagen erna werd zij telkens maar weer gekamd om alle dode teken uiteindelijk te verwijderen.



Met veel liefde, aandacht, waltham, prooi en vers vlees werd er steeds meer leven geblazen in dit zielige hoopje ellende.
Natas leerde haar dat een slaapzak is om in te kruipen, leerde haar spelen en won het vertrouwen van dit aandoenlijke wezentje.


Haar lieve koppie bleef best nog wel een tijd gezwollen en ze had ook moeite om haar oogjes helemaal open te krijgen. Toch kreeg Natas het weer eens voor elkaar om dit meer dood dan levende fretje er helemaal bovenop te krijgen. En zie hier het verschil:


Inmiddels loopt dit kleine donkere doppie zoals jullie weten de boel onveilig te maken bij ons thuis en heb ik zo'n donker(doppie)bruin vermoeden dat we nog wat te stellen gaan krijgen met deze dame.

Door het meisje wat haar vond op straat werd zij Freggel genoemd maar wij vonden Shae beter bij haar passen dus hier is ze dan, onze Shae!
